utworzone przez Malwina | lis 16, 2023 | psychologia
Wstęp
Witamy na blogu poradni Senso Senso, miejscu, gdzie dzielimy się naszą wiedzą i doświadczeniem dotyczącym różnych aspektów zdrowia psychicznego.
Kontynuujemy serię artykułów poświęconą jednemu z często niezrozumiałych i źle diagnozowanych zaburzeń – ADHD, czyli zespołu nadpobudliwości psychoruchowej.
Celem tej serii jest rozwianie mitów, dostarczenie rzetelnych informacji i wsparcie zarówno osób dotkniętych tym zaburzeniem, jak i ich bliskich.
Dzisiaj odpowiadamy na pytanie:
Jak rodzic może pomóc swojemu dziecku z ADHD w szkole (Diagnoza, orzeczenie lub opinia przy ADHD)?
Rodzice mogą podjąć kilka kroków, aby pomóc dziecku z ADHD odnieść sukces w szkole. Oto lista podstawowych działań, które mogą pomóc w zapewnieniu, że dziecko z ADHD otrzyma niezbędne wsparcie i adaptacje, które pozwolą mu odnieść sukces w szkole.
1. Uzyskanie diagnozy
Rodzice powinni zasięgnąć opinii specjalisty (psychologa, psychiatry), aby zdiagnozować ADHD u dziecka. Diagnoza jest ważna, aby zrozumieć, jakie wsparcie będzie potrzebne dziecku.
2. Uzyskanie orzeczenia lub opinii
Po postawieniu diagnozy rodzice powinni uzyskać orzeczenie lub opinię od specjalisty, która będzie zawierać zalecenia dotyczące wsparcia edukacyjnego dla dziecka.
3. Komunikacja ze szkołą
Rodzice powinni nawiązać ściślejszą współpracę z nauczycielami, informując ich o diagnozie i potrzebach dziecka, oraz dzieląc się z nimi zaleceniami zawartymi w orzeczeniu lub opinii.
4. Stworzenie planu edukacyjnego
Rodzice mogą współpracować ze szkołą w celu stworzenia indywidualnego planu edukacyjnego (PEI), który powinien zawierać konkretne strategie, adaptacje i wsparcia, które pomogą dziecku w nauce.
5. Współpraca z specjalistami
Jeśli to konieczne, rodzice powinni zaangażować specjalistów, takich jak psycholog szkolny, logopeda, czy terapeuta zajęciowy, aby zapewnić dodatkowe wsparcie dla dziecka.
6. Edukacja i wsparcie dla rodziny
Rodzice powinni także poszukiwać edukacji i wsparcia dla siebie, ucząc się jak zarządzać zachowaniem dziecka, aby wspierać jego rozwój emocjonalny i społeczny.
7. Zapewnienie stabilnego środowiska
W domu, rodzice powinni stworzyć stabilne i strukturalizowane środowisko, z ustalonymi rutynami, jasnymi regułami i konsekwencjami oraz pozytywnym wzmacnianiem.
8. Zapewnienie regularnych przeglądów
Regularne spotkania z nauczycielami i innymi profesjonalistami są ważne, aby monitorować postępy dziecka, omawiać wszelkie trudności i dostosowywać strategie wsparcia w razie potrzeby.
9. Zapewnienie medycznej opieki i terapii
W niektórych przypadkach leczenie farmakologiczne i terapia behawioralna mogą być również potrzebne i powinny być realizowane zgodnie z zaleceniami lekarza.
10. Dbanie o dobrostan emocjonalny dziecka
Rodzice powinni dbać o pozytywne relacje z dzieckiem, zapewniając mu wsparcie emocjonalne, rozwijając jego umiejętności społeczne i radzenie sobie ze stresem.
Podsumowanie
Mamy nadzieję, że ten artykuł był dla Państwa źródłem cennych informacji na temat ADHD.
Diagnozowanie i leczenie tego zaburzenia wymaga kompleksowego podejścia i współpracy wielu specjalistów. W Senso Senso świadczymy kompleksowe wsparcie w zakresie diagnozowania i leczenia ADHD.
—
Zastanawiasz się czy Ty lub ktoś w Twojej rodzinie może cierpieć na zespół nadpobudliwości psychoruchowej (ADHD)?
Zadbaj o diagnozę ADHD oraz profesjonalną terapię ADHD w Senso Senso.
—
Spis powiązanych artykułów
- Czym jest ADHD?
- Po czym poznam, że moje dziecko ma ADHD?
- Jak diagnozujemy ADHD?
- Czy dziecko jest niegrzeczne czy po prostu niezdiagnozowane pod kątem ADHD?
- Jakie są główne trudności dzieci z adhd?
- Jakie problemy w szkole mają dzieci z ADHD?
- Jak funkcjonuje pamięć i uwaga u dzieci z ADHD?
- Jak pracować w szkole z uczniem z ADHD?
- Jak rodzic może pomóc swojemu dziecku z ADHD w szkole?
utworzone przez Malwina | lis 14, 2023 | psychologia
Wstęp
Witamy na blogu poradni Senso Senso, miejscu, gdzie dzielimy się naszą wiedzą i doświadczeniem dotyczącym różnych aspektów zdrowia psychicznego.
Kontynuujemy serię artykułów poświęconą jednemu z często niezrozumiałych i źle diagnozowanych zaburzeń – ADHD, czyli zespołu nadpobudliwości psychoruchowej. Celem tej serii jest rozwianie mitów, dostarczenie rzetelnych informacji i wsparcie zarówno osób dotkniętych tym zaburzeniem, jak i ich bliskich.
Dzisiaj odpowiadamy na pytanie:
Jakie są główne trudności dzieci z ADHD?
Dzieci z ADHD napotykają wiele wyzwań, które mogą wpływać na różne aspekty ich życia. Oto kilka głównych problemów, z którymi borykają się dzieci z ADHD.
- W szkole
Występują tu problemy z uwagą i koncentracją, takie jak trudności w skupieniu się na zadaniach i ich dokładnym wykonaniu, łatwość w rozpraszaniu się przez bodźce zewnętrzne.
Poza tym dzieci mogą mieć problemy z organizacją planowania i organizowania zadań, czy z zapominaniem o zadaniach domowych i testach.
Niejednokrotnie przez trudności w uczeniu się i przyswajaniu informacji oraz problemy z zadaniami wymagającymi koncentracji i długotrwałego wysiłku dzieci osiągają niskie oceny.
Dziecko z ADHD nie dostrzega niestosowności swych (nieadekwatnych) wypowiedzi i często przekracza granice, skraca dystans. Nie widzi różnicy w rozmowie z koleżanką, nauczycielką czy panią dyrektor.
- W relacjach społecznych:
W tym obszarze występują takie problemy, jak trudności w nawiązywaniu i utrzymywaniu przyjaźni, konflikty z rówieśnikami.
Dzieci z ADHD częściej niż „zdrowe” dzieci są nielubiane przez rówieśników z powodu impulsywnego oraz agresywnego zachowania. Ta impulsywność przejawia się m.in. w wybuchowym niszczeniu rzeczy, niedostosowanej, nadmiernej reakcji na drobne nawet zaczepki kolegów.
Trudniej im współpracować w grach zespołowych, w których pożądana jest struktura i harmonia.
Wszystko to powoduje odrzucenie przez rówieśników z powodu braku zrozumienia i akceptacji.
- W domu
W tym obszarze mamy do czynienia z konfliktami z rodzicami i rodzeństwem z powodu trudności w zachowaniu dziecka, braku przestrzegania zasad i dyscypliny.
Dziecko ma problemy z samokontrolą, zdarzają mu się wybuchy złości i frustracji, ma trudności w opanowaniu impulsów i emocji.
Towarzyszą temu buntowniczość oraz mówienie dużo i głośno, oraz nieposłuszeństwo (brak trwałej reakcji na dyscyplinujące uwagi).
- Zdrowie emocjonalne
Częstym problemem jest niska samoocena, poczucie niepowodzenia i braku kompetencji, poczucie odrzucenia i samotności.
Nieraz występują frustracja, złość oraz smutek, a także skłonność do występowania innych zaburzeń, takich jak depresja i zaburzenia lękowe.
- Rozwój
W tym obszarze występują opóźnienia w rozwoju umiejętności motorycznych, jak trudności w nauce pływania, jazdy na rowerze czy wiązania sznurowadła.
Zdarzają się niejednokrotnie problemy ze snem, np. trudności z zasypianiem i utrzymaniem ciągłości snu, z nieregularnym rytmem snu i czuwania, czy problemy z nadmierną sennością w ciągu dnia.
Dla dzieci z ADHD i ich rodzin kluczowe jest otrzymywanie odpowiedniego wsparcia, zarówno w formie terapii behawioralnej, jak i ewentualnie leczenia farmakologicznego, oraz dostosowywanie środowiska edukacyjnego i domowego do ich potrzeb.
—
Zastanawiasz się czy Ty lub ktoś w Twojej rodzinie może cierpieć na zespół nadpobudliwości psychoruchowej (ADHD)?
Zadbaj o diagnozę ADHD oraz profesjonalną terapię ADHD w Senso Senso.
—
Podsumowanie
Mamy nadzieję, że ten artykuł był dla Państwa źródłem cennych informacji na temat ADHD.
Diagnozowanie i leczenie tego zaburzenia wymaga kompleksowego podejścia i współpracy wielu specjalistów. W Senso Senso świadczymy kompleksowe wsparcie w zakresie diagnozowania i leczenia ADHD.
Jeśli mają Państwo pytania lub potrzebują wsparcia, poradnia Senso Senso jest zawsze do Państwa dyspozycji.
Spis powiązanych artykułów
- Czym jest ADHD?
- Po czym poznam, że moje dziecko ma ADHD?
- Jak diagnozujemy ADHD?
- Czy dziecko jest niegrzeczne czy po prostu niezdiagnozowane pod kątem ADHD?
- Jakie są główne trudności dzieci z adhd?
- Jakie problemy w szkole mają dzieci z ADHD?
- Jak funkcjonuje pamięć i uwaga u dzieci z ADHD?
- Jak pracować w szkole z uczniem z ADHD?
- Jak rodzic może pomóc swojemu dziecku z ADHD w szkole?
utworzone przez Malwina | lis 11, 2023 | psychologia
Wstęp
Witamy na blogu poradni Senso Senso, miejscu, gdzie dzielimy się naszą wiedzą i doświadczeniem dotyczącym różnych aspektów zdrowia psychicznego.
Rozpoczynamy serię artykułów poświęconą jednemu z często niezrozumiałych i źle diagnozowanych zaburzeń – ADHD, czyli zespołu nadpobudliwości psychoruchowej.
Celem tej serii jest rozwianie mitów, dostarczenie rzetelnych informacji i wsparcie zarówno osób dotkniętych tym zaburzeniem, jak i ich bliskich.
W pierwszym artykule skupimy się na podstawach.
Czym jest ADHD?
Zespół nadpobudliwości psychoruchowej, w skrócie ADHD (od angielskiego terminu attention deficit hyperactivity disorder), to złożone zaburzenie neurobiologiczne, które wpływa na zdolność do koncentracji, kontrolowania impulsów oraz na zachowanie nadmiernej aktywności ruchowej.
Pierwsze symptomy ADHD można dostrzec dość wcześnie – zazwyczaj przed ukończeniem przez dziecko 5. roku życia. Zauważymy wtedy, że dziecko nie jest wytrwałe w tym, co robi, szybko się nudzi nowym zajęciem czy zabawką. Zaczyna wykonywanie kilku czynności naraz i żadnej z nich nie kończy.
Jednak najczęściej ADHD jest rozpoznawane u dzieci między 6. a 9. rokiem życia, co wiąże się z faktem pójścia do szkoły, gdzie problem szybko się ujawnia. Częstość tego schorzenia maleje z wiekiem, jednak niektóre cechy zespołu nadpobudliwości psychoruchowej mogą utrzymywać się nawet po osiągnięciu dorosłości.
Choć ADHD występuje częściej u chłopców, należy podkreślić, że zespół nadpobudliwości psychoruchowej dotyczy w podobnym stopniu dziewczynek. Jednak o ile u chłopców z reguły dominują objawy nadpobudliwości, u dziewczynek przeważają zaburzenia koncentracji, przez co bywają one błędnie diagnozowane.
Symptomy ADHD mogą się różnić w zależności od osoby i można je podzielić na trzy główne kategorie.
- Zaburzenia uwagi np. trudności z koncentracją, zapominanie o zadaniach, łatwe rozpraszanie się, problemy z organizacją zadań, unikanie lub opóźnianie rozpoczęcia zadań wymagających dłuższego wysiłku umysłowego.
- Hiperaktywność np. niezdolność do siedzenia w miejscu, bieganie lub wspinanie się w sytuacjach, w których jest to nieodpowiednie, przerywanie innym, odpoczynek w ciszy sprawia trudność.
- Nadmierna impulsywność np. brak cierpliwości, trudności w oczekiwaniu na swoją kolej, przerywanie innym, działanie bez zastanowienia.
Przyczyny ADHD nie są do końca znane, ale uważa się, że kluczową rolę mogą odgrywać czynniki genetyczne, środowiskowe oraz zaburzenia w funkcjonowaniu pewnych obszarów mózgu.
Nieleczone ADHD prowadzi do rozwoju problemów emocjonalnych, trudności w funkcjonowaniu społecznym, obniżenia osiągnięć w nauce, oraz problemów w kontaktach z rówieśnikami.
Diagnoza ADHD jest stawiana na podstawie obserwacji zachowania, wywiadach z pacjentem, rodzicami lub opiekunami i nauczycielami, oraz ocenie klinicznej, często przy pomocy specjalistycznych narzędzi diagnostycznych.
Istnieją różne metody leczenia ADHD, takie jak: terapia behawioralna, Trening Umiejętności Społecznych (TUS), leki.
Dodatkowo, interwencje edukacyjne, strategie radzenia sobie życiu codziennym, wsparcie społeczne oraz zdrowy styl życia również odgrywają ważną rolę w zarządzaniu objawami ADHD.
Podsumowanie
Mamy nadzieję, że ten artykuł był dla Państwa źródłem cennych informacji na temat ADHD.
Diagnozowanie i leczenie tego zaburzenia wymaga kompleksowego podejścia i współpracy wielu specjalistów. Pamiętajmy, że każdy przypadek ADHD jest unikalny, a zrozumienie i wsparcie otoczenia są kluczowe dla poprawy jakości życia osób z tym zaburzeniem.
Zachęcamy do śledzenia naszego bloga, gdzie w kolejnych artykułach będziemy zgłębiać różne aspekty ADHD, odpowiadać na pytania i rozwiewać wątpliwości.
—
Zastanawiasz się czy Ty lub ktoś w Twojej rodzinie może cierpieć na ADHD? Zadbaj o diagnozę ADHD oraz profesjonalną terapię ADHD w Senso Senso.
—
Spis powiązanych artykułów
- Czym jest ADHD?
- Po czym poznam, że moje dziecko ma ADHD?
- Jak diagnozujemy ADHD?
- Czy dziecko jest niegrzeczne czy po prostu niezdiagnozowane pod kątem ADHD?
- Jakie są główne trudności dzieci z adhd?
- Jakie problemy w szkole mają dzieci z ADHD?
- Jak funkcjonuje pamięć i uwaga u dzieci z ADHD?
- Jak pracować w szkole z uczniem z ADHD?
- Jak rodzic może pomóc swojemu dziecku z ADHD w szkole?
utworzone przez Malwina | lis 11, 2023 | psychologia
Wstęp
Witamy na blogu poradni Senso Senso, miejscu, gdzie dzielimy się naszą wiedzą i doświadczeniem dotyczącym różnych aspektów zdrowia psychicznego.
Rozpoczynamy serię artykułów poświęconą jednemu z często niezrozumiałych i źle diagnozowanych zaburzeń – ADHD, czyli zespołu nadpobudliwości psychoruchowej.
Celem tej serii jest rozwianie mitów, dostarczenie rzetelnych informacji i wsparcie zarówno osób dotkniętych tym zaburzeniem, jak i ich bliskich.
W drugi artykule skupimy się na rozpoznaniu ADHD.
Po czym poznam, że moje dziecko ma ADHD?
Rozpoznanie ADHD u dziecka może być trudne, ponieważ wiele objawów tego zaburzenia może występować również w innych stanach i okresach rozwojowych.
Oto kilka wskazówek, które mogą pomóc w zidentyfikowaniu u Twojego dziecka potencjalnych objawów ADHD. Można je podzielić na trzy kategorie.
- Zaburzenia uwagi:
- trudności z koncentracją ÷ dziecko może mieć problem ze skupieniem uwagi na jednym zadaniu, przy jego wykonywaniu nie dbać o szczegóły, sprawiać wrażenie, jakby nie słuchało, co się do niego mówi, być rozkojarzone, przez co popełnia błędy, łatwo rozpraszać się pod wpływem zewnętrznych bodźców,
- zapominalstwo ÷ dziecko może często zapominać o zadaniach i czynnościach, które powinno wykonać (np. odrabianie lekcji), być roztargnione, gubić przedmioty i zapominać, gdzie je zostawiło.
- Hiperaktywność:
- nieumiejętność siedzenia w jednym miejscu ÷ dziecko może być niezdolne do usiedzenia w jednym miejscu, np. w ławce szkolnej wierci się, chodzi po klasie, zachowuje się niestosownie do okoliczności,
- nadmierna gadatliwość ÷ dziecko może nie być w stanie powstrzymać się od mówienia, mówić nadmiernie dużo i często przerywać innym,
- niepokój i nadruchliwość ÷ dziecko może być w ciągłym ruchu, biegać, wdrapywać się na przedmioty, podczas zabawy jest głośne, a odpoczynek w ciszy i spokoju sprawia mu trudności, ma problemy z kontynuowaniem rozpoczętych zadań i zarzuca ich wykonanie , jego aktywność jest chaotyczna, nie służy określonemu celowi.
- Impulsywność:
- brak cierpliwości ÷ dziecko podczas zadań i zabaw grupowych może mieć problem z oczekiwaniem na swoją kolej, często może przerywać lub przeszkadzać innym, chce skupiać uwagę na sobie,
- problem z oceną ryzyka ÷ dziecko może podejmować działania bez myślenia o konsekwencjach,
- nagłe wybuchy gniewu ÷ dziecko może mieć trudności z kontrolowaniem emocji, wyrażać je często bez zastanowienia.
Rozpoznanie ADHD może być skomplikowane, ponieważ wiele z tych objawów można pomylić z normalnym zachowaniem dziecka lub z innymi zaburzeniami. Warto więc dodatkowo zwrócić uwagę na to, że:
- objawy te muszą występować w różnych środowiskach, takich jak szkoła, dom, czy środowisko rówieśnicze,
- objawy powinny trwać przez co najmniej sześć miesięcy i być nieadekwatne do wieku dziecka,
- trudności powinny występować przed 12. rokiem życia, nawet jeśli zostały zidentyfikowane później.
—
Zastanawiasz się czy Ty lub ktoś w Twojej rodzinie może cierpieć na zespół nadpobudliwości psychoruchowej (ADHD)?
Zadbaj o diagnozę ADHD oraz profesjonalną terapię ADHD w Senso Senso.
—
Podsumowanie
Mamy nadzieję, że ten artykuł był dla Państwa źródłem cennych informacji na temat ADHD.
Diagnozowanie i leczenie tego zaburzenia wymaga kompleksowego podejścia i współpracy wielu specjalistów. Zapraszamy do kolejnego artykułu dotyczącego klinicznego diagnozowanie ADHD.
Zachęcamy do śledzenia naszego bloga, gdzie w kolejnych artykułach będziemy zgłębiać różne aspekty ADHD, odpowiadać na pytania i rozwiewać wątpliwości.
Jeśli mają Państwo pytania lub potrzebują wsparcia, poradnia Senso Senso jest zawsze do Państwa dyspozycji.
Spis powiązanych artykułów
- Czym jest ADHD?
- Po czym poznam, że moje dziecko ma ADHD?
- Jak diagnozujemy ADHD?
- Czy dziecko jest niegrzeczne czy po prostu niezdiagnozowane pod kątem ADHD?
- Jakie są główne trudności dzieci z adhd?
- Jakie problemy w szkole mają dzieci z ADHD?
- Jak funkcjonuje pamięć i uwaga u dzieci z ADHD?
- Jak pracować w szkole z uczniem z ADHD?
- Jak rodzic może pomóc swojemu dziecku z ADHD w szkole?
utworzone przez Senso | lis 11, 2023 | psychologia
Wstęp
Witamy na blogu poradni Senso Senso, miejscu, gdzie dzielimy się naszą wiedzą i doświadczeniem dotyczącym różnych aspektów zdrowia psychicznego.
Rozpoczynamy serię artykułów poświęconą jednemu z często niezrozumiałych i źle diagnozowanych zaburzeń – ADHD, czyli zespołu nadpobudliwości psychoruchowej.
Celem tej serii jest rozwianie mitów, dostarczenie rzetelnych informacji i wsparcie zarówno osób dotkniętych tym zaburzeniem, jak i ich bliskich.
Jak diagnozujemy adhd?
Diagnozowanie ADHD to skomplikowany proces, który powinien być przeprowadzany przez wykwalifikowanego specjalistę, takiego jak psychiatra, psycholog, lub lekarz pediatra, który ma doświadczenie w diagnozowaniu i leczeniu ADHD.
Proces diagnozy ADHD jest wieloetapowy i obejmuje zarówno oceny behawioralne, jak i medyczne. Oto kolejne kroki w diagnozowaniu ADHD.
- Wywiad z rodzicami i nauczycielami – zbieranie informacji o obecnych i przeszłych zachowaniach dziecka, rodzinnej historii medycznej, oraz sytuacji w szkole i w domu.
- Obserwacje behawioralne – obserwacje zachowania dziecka w różnych kontekstach, takich jak dom, szkoła, lub w innych sytuacjach społecznych.
- Skale i kwestionariusze – wypełnianie specjalistycznych skal i kwestionariuszy przez rodziców, nauczycieli i inne osoby mające regularny kontakt z dzieckiem.
- Ocena neuropsychologiczna – przeprowadzenie badań neuropsychologicznych, aby ocenić funkcje poznawcze, takie jak pamięć, uwaga, i funkcje wykonawcze dziecka.
- Ocena medyczna – wykluczanie innych możliwych przyczyn objawów, takich jak zaburzenia snu, zaburzenia widzenia, słuchu, oraz inne problemy zdrowotne, przez badania fizyczne i, jeśli to konieczne, badania dodatkowe.
- Wykluczanie innych zaburzeń – rozważenie, czy objawy mogą wynikać z innych zaburzeń psychicznych lub medycznych, takich jak zaburzenia lękowe, depresja, zaburzenia uczenia się, czy zaburzenia spektrum autyzmu.
- Kryteria diagnostyczne – porównywanie zgromadzonych informacji z kryteriami diagnostycznymi DSM-5 czy ID-10, aby ustalić, czy dziecko spełnia kryteria diagnostyczne ADHD.
- Opracowanie planu leczenia – jeśli diagnoza ADHD jest potwierdzona, opracowywanie indywidualnego planu leczenia i interwencji, który może obejmować terapię behawioralną, interwencje edukacyjne, i leczenie farmakologiczne.
Warto pamiętać, że samo ADHD może manifestować się na różne sposoby i może współwystępować z innymi zaburzeniami, co sprawia, że dokładna diagnoza i indywidualne podejście są kluczowe.
Czym są kryteria DSM-5 czy ID-10?
Diagnozowanie ADHD, zarówno w systemie ICD-10 (Międzynarodowa Klasyfikacja Chorób) wydanym przez Światową Organizację Zdrowia, jak i w DSM-5 (Podręcznik diagnostyczno-statystyczny zaburzeń psychicznych) wydanym przez Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne, opiera się na szczegółowej analizie obserwowanych zachowań oraz spełnieniu ściśle określonych kryteriów diagnostycznych.
DSM-5
W DSM-5, diagnoza ADHD jest postawiona, gdy występuje powtarzający się wzorzec zaburzeń uwagi i/lub hiperaktywności-impulsywności, który zakłóca funkcjonowanie lub rozwój. Kryteria obejmują:
- czas trwania: objawy muszą występować przez co najmniej 6 miesięcy;
- liczbę objawów: musi występować sześć (lub więcej) objawów zaburzeń uwagi dla dzieci do 16. roku życia; pięć (lub więcej) dla osób w wieku 17 lat i starszych. Dla hiperaktywności-impulsywności musi występować sześć (lub więcej) objawów dla dzieci do 16. roku życia; pięć dla osób w wieku 17 lat i starszych;
- wiek występowania: niektóre objawy muszą być obecne przed 12. rokiem życia;
- obecność objawów w dwóch lub w większej liczbie środowisk: np. w szkole, w domu, czy w środowisku rówieśniczym,
- wykluczenie innych zaburzeń: objawy nie są wyłączną manifestacją zaburzeń nastroju, lęku, zaburzeń psychotycznych, etc. i nie są wyłącznie spowodowane przez inne medyczne lub neurologiczne uwarunkowania.
ICD-10
W ICD-10, ADHD klasyfikowane jest jako zaburzenia hiperkinetyczne. Kryteria obejmują:
- początek: wczesne dzieciństwo, zwykle przed 6. rokiem życia,
- objawy: zaburzenia uwagi, hiperaktywność i impulsywność,
- trwałość: objawy trwają przez co najmniej 6 miesięcy,
- wpływ na funkcjonowanie: znaczne upośledzenie w co najmniej dwóch środowiskach: w domu, w szkole czy w środowisku rówieśniczym.
Ważne jest, aby diagnoza była przeprowadzana przez wykwalifikowanego specjalistę, takiego jak psycholog lub psychiatra dziecięcy, którzy będą w stanie dokładnie ocenić objawy, historię życia i funkcjonowanie dziecka, a także wykluczyć inne potencjalne przyczyny objawów.
Podsumowanie
Mamy nadzieję, że ten artykuł był dla Państwa źródłem cennych informacji na temat ADHD.
Diagnozowanie i leczenie tego zaburzenia wymaga kompleksowego podejścia i współpracy wielu specjalistów. W Senso Senso świadczymy kompleksowe wsparcie w zakresie diagnozowania i leczenia ADHD.
Zachęcamy do śledzenia naszego bloga, gdzie w kolejnych artykułach będziemy zgłębiać różne aspekty ADHD, odpowiadać na pytania i rozwiewać wątpliwości.
—
Zastanawiasz się czy Ty lub ktoś w Twojej rodzinie może cierpieć na zespół nadpobudliwości psychoruchowej (ADHD)?
Zadbaj o diagnozę ADHD oraz profesjonalną terapię ADHD w Senso Senso.
—
Spis powiązanych artykułów
- Czym jest ADHD?
- Po czym poznam, że moje dziecko ma ADHD?
- Jak diagnozujemy ADHD?
- Czy dziecko jest niegrzeczne czy po prostu niezdiagnozowane pod kątem ADHD?
- Jakie są główne trudności dzieci z adhd?
- Jakie problemy w szkole mają dzieci z ADHD?
- Jak funkcjonuje pamięć i uwaga u dzieci z ADHD?
- Jak pracować w szkole z uczniem z ADHD?
- Jak rodzic może pomóc swojemu dziecku z ADHD w szkole?
utworzone przez Malwina | lis 11, 2023 | psychologia
Wstęp
Witamy na blogu poradni Senso Senso, miejscu, gdzie dzielimy się naszą wiedzą i doświadczeniem dotyczącym różnych aspektów zdrowia psychicznego.
Rozpoczynamy serię artykułów poświęconą jednemu z często niezrozumiałych i źle diagnozowanych zaburzeń – ADHD, czyli zespołu nadpobudliwości psychoruchowej.
Celem tej serii jest rozwianie mitów, dostarczenie rzetelnych informacji i wsparcie zarówno osób dotkniętych tym zaburzeniem, jak i ich bliskich.
Czy dziecko jest niegrzeczne czy po prostu niezdiagnozowane pod kątem ADHD?
Odróżnienie, czy dziecko jest po prostu niegrzeczne, czy może ma niezdiagnozowane ADHD, może być wyzwaniem.
Warto zauważyć, że dzieci mogą być czasem impulsywne, nieposłuszne czy nadpobudliwe, nawet jeśli nie mają ADHD.
Różnice w zachowaniu są często minimalne i mogą wymagać obserwacji przez specjalistę. Oto kilka wskazówek, które mogą pomóc w odróżnieniu.
- Czas trwania
- Symptomy ADHD są konsekwentne i trwają przez dłuższy czas (co najmniej 6 miesięcy) i występują w różnych sytuacjach, zarówno w domu, jak i w szkole i podczas zabawy z przyjaciółmi.
- Niegrzeczne zachowanie może być sporadyczne i występować głównie w określonych sytuacjach lub jako reakcja na określone bodźce.
- Intensywność i częstotliwość
- Dzieci z ADHD wykazują pewne zachowania (takie jak hiperaktywność, impulsywność, zaburzenia uwagi) znacznie częściej i intensywniej niż ich rówieśnicy.
- Niegrzeczne i buntownicze zachowania u dzieci często są mniej intensywne i rzadsze od symptomów ADHD.
- Dyscyplina i zasady
- Dzieci z ADHD często mają trudności z przestrzeganiem reguł i struktury, nawet jeśli chcą być posłuszne i zdają sobie sprawę z konsekwencji.
- Dzieci, które są po prostu niegrzeczne, mogą poprawić swoje zachowanie w odpowiedzi na konsekwencje i ustalone granice.
- Funkcjonowanie w różnych obszarach życia
- Dzieci z ADHD mają problemy w wielu obszarach życia, w tym w szkole, w domu i w relacjach z rówieśnikami.
- Niegrzeczne zachowania mogą nie wpływać tak bardzo na codzienne funkcjonowanie dziecka.
- Obecność innych symptomów
- ADHD często współwystępuje z innymi problemami, takimi jak trudności w nauce, zaburzenia snu, zaburzenia lękowe i depresja.
- Niegrzeczne zachowanie może nie mieć związku z innymi problemami zdrowia psychicznego lub rozwojowymi.
Aby dokładnie ocenić, czy dziecko ma ADHD, zaleca się konsultację z lekarzem lub psychologiem dziecięcym, który może przeprowadzić dokładne badania i ewaluacje. Rozpoznanie ADHD opiera się na ocenie szeregu różnych aspektów funkcjonowania dziecka, takich jak jego zdolności poznawcze, osiągnięcia szkolne, zachowanie społeczne i emocjonalne oraz funkcjonowanie w domu i w szkole.
—
Zastanawiasz się czy Ty lub ktoś w Twojej rodzinie może cierpieć na zespół nadpobudliwości psychoruchowej (ADHD)?
Zadbaj o diagnozę ADHD oraz profesjonalną terapię ADHD w Senso Senso.
—
Podsumowanie
Mamy nadzieję, że ten artykuł był dla Państwa źródłem cennych informacji na temat ADHD.
Diagnozowanie i leczenie tego zaburzenia wymaga kompleksowego podejścia i współpracy wielu specjalistów. W Senso Senso świadczymy kompleksowe wsparcie w zakresie diagnozowania i leczenia ADHD.
Zachęcamy do śledzenia naszego bloga, gdzie w kolejnych artykułach będziemy zgłębiać różne aspekty ADHD, odpowiadać na pytania i rozwiewać wątpliwości.
Jeśli mają Państwo pytania lub potrzebują wsparcia, poradnia Senso Senso jest zawsze do Państwa dyspozycji.
Spis powiązanych artykułów
- Czym jest ADHD?
- Po czym poznam, że moje dziecko ma ADHD?
- Jak diagnozujemy ADHD?
- Czy dziecko jest niegrzeczne czy po prostu niezdiagnozowane pod kątem ADHD?
- Jakie są główne trudności dzieci z adhd?
- Jakie problemy w szkole mają dzieci z ADHD?
- Jak funkcjonuje pamięć i uwaga u dzieci z ADHD?
- Jak pracować w szkole z uczniem z ADHD?
- Jak rodzic może pomóc swojemu dziecku z ADHD w szkole?
