Wstęp

Witamy na blogu poradni Senso Senso, miejscu, gdzie dzielimy się naszą wiedzą i doświadczeniem dotyczącym różnych aspektów zdrowia psychicznego. 

Rozpoczynamy serię artykułów poświęconą jednemu z często niezrozumiałych i źle diagnozowanych zaburzeń – ADHD, czyli zespołu nadpobudliwości psychoruchowej. 

Celem tej serii jest rozwianie mitów, dostarczenie rzetelnych informacji i wsparcie zarówno osób dotkniętych tym zaburzeniem, jak i ich bliskich. 

Jak diagnozujemy adhd?

Diagnozowanie ADHD to skomplikowany proces, który powinien być przeprowadzany przez wykwalifikowanego specjalistę, takiego jak psychiatra, psycholog, lub lekarz pediatra, który ma doświadczenie w diagnozowaniu i leczeniu ADHD.

Proces diagnozy ADHD jest wieloetapowy i obejmuje zarówno oceny behawioralne, jak i medyczne. Oto kolejne kroki w diagnozowaniu ADHD.

1. Wywiad z rodzicami i nauczycielami – zbieranie informacji o obecnych i przeszłych zachowaniach dziecka, rodzinnej historii medycznej, oraz sytuacji w szkole i w domu.
2. Obserwacje behawioralne – obserwacje zachowania dziecka w różnych kontekstach, takich jak dom, szkoła, lub w innych sytuacjach społecznych.
3. Skale i kwestionariusze – wypełnianie specjalistycznych skal i kwestionariuszy przez rodziców, nauczycieli i inne osoby mające regularny kontakt z dzieckiem.
4. Ocena neuropsychologiczna – przeprowadzenie badań neuropsychologicznych, aby ocenić funkcje poznawcze, takie jak pamięć, uwaga, i funkcje wykonawcze dziecka.
5. Ocena medyczna – wykluczanie innych możliwych przyczyn objawów, takich jak zaburzenia snu, zaburzenia widzenia, słuchu, oraz inne problemy zdrowotne, przez badania fizyczne i, jeśli to konieczne, badania dodatkowe.
6. Wykluczanie innych zaburzeń – rozważenie, czy objawy mogą wynikać z innych zaburzeń psychicznych lub medycznych, takich jak zaburzenia lękowe, depresja, zaburzenia uczenia się, czy zaburzenia spektrum autyzmu.
7. Kryteria diagnostyczne – porównywanie zgromadzonych informacji z kryteriami diagnostycznymi DSM-5 czy ID-10, aby ustalić, czy dziecko spełnia kryteria diagnostyczne ADHD.
8. Opracowanie planu leczenia – jeśli diagnoza ADHD jest potwierdzona, opracowywanie indywidualnego planu leczenia i interwencji, który może obejmować terapię behawioralną, interwencje edukacyjne, i leczenie farmakologiczne.

Warto pamiętać, że samo ADHD może manifestować się na różne sposoby i może współwystępować z innymi zaburzeniami, co sprawia, że dokładna diagnoza i indywidualne podejście są kluczowe.

Czym są kryteria DSM-5 czy ID-10?

Diagnozowanie ADHD, zarówno w systemie ICD-10 (Międzynarodowa Klasyfikacja Chorób) wydanym przez Światową Organizację Zdrowia, jak i w DSM-5 (Podręcznik diagnostyczno-statystyczny zaburzeń psychicznych) wydanym przez Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne, opiera się na szczegółowej analizie obserwowanych zachowań oraz spełnieniu ściśle określonych kryteriów diagnostycznych.

DSM-5

W DSM-5, diagnoza ADHD jest postawiona, gdy występuje powtarzający się wzorzec zaburzeń uwagi i/lub hiperaktywności-impulsywności, który zakłóca funkcjonowanie lub rozwój. Kryteria obejmują:

1. czas trwania: objawy muszą występować przez co najmniej 6 miesięcy;
2. liczbę objawów: musi występować sześć (lub więcej) objawów zaburzeń uwagi dla dzieci do 16. roku życia; pięć (lub więcej) dla osób w wieku 17 lat i starszych. Dla hiperaktywności-impulsywności musi występować sześć (lub więcej) objawów dla dzieci do 16. roku życia; pięć dla osób w wieku 17 lat i starszych;
3. wiek występowania: niektóre objawy muszą być obecne przed 12. rokiem życia;
4. obecność objawów w dwóch lub w większej liczbie środowisk:  np. w szkole, w domu, czy w środowisku rówieśniczym,
5. wykluczenie innych zaburzeń: objawy nie są wyłączną manifestacją zaburzeń nastroju, lęku, zaburzeń psychotycznych, etc. i nie są wyłącznie spowodowane przez inne medyczne lub neurologiczne uwarunkowania.

ICD-10

W ICD-10, ADHD klasyfikowane jest jako zaburzenia hiperkinetyczne. Kryteria obejmują:

1. początek: wczesne dzieciństwo, zwykle przed 6. rokiem życia,
2. objawy: zaburzenia uwagi, hiperaktywność i impulsywność,
3. trwałość: objawy trwają przez co najmniej 6 miesięcy,
4. wpływ na funkcjonowanie: znaczne upośledzenie w co najmniej dwóch środowiskach: w domu, w szkole czy w środowisku rówieśniczym.

Ważne jest, aby diagnoza była przeprowadzana przez wykwalifikowanego specjalistę, takiego jak psycholog lub psychiatra dziecięcy, którzy będą w stanie dokładnie ocenić objawy, historię życia i funkcjonowanie dziecka, a także wykluczyć inne potencjalne przyczyny objawów.

Podsumowanie

Mamy nadzieję, że ten artykuł był dla Państwa źródłem cennych informacji na temat ADHD.

Diagnozowanie i leczenie tego zaburzenia wymaga kompleksowego podejścia i współpracy wielu specjalistów. W Senso Senso świadczymy kompleksowe wsparcie w zakresie diagnozowania i leczenia ADHD.

Zachęcamy do śledzenia naszego bloga, gdzie w kolejnych artykułach będziemy zgłębiać różne aspekty ADHD, odpowiadać na pytania i rozwiewać wątpliwości. 

—

Zastanawiasz się czy Ty lub ktoś w Twojej rodzinie może cierpieć na zespół nadpobudliwości psychoruchowej (ADHD)?
Zadbaj o diagnozę ADHD oraz profesjonalną terapię ADHD w Senso Senso.

—

Spis powiązanych artykułów

1. Czym jest ADHD?
2. Po czym poznam, że moje dziecko ma ADHD? 
3. Jak diagnozujemy ADHD?
4. Czy dziecko jest niegrzeczne czy po prostu niezdiagnozowane pod kątem ADHD?
5. Jakie są główne trudności dzieci z adhd?
6. Jakie problemy w szkole mają dzieci z ADHD?
7. Jak funkcjonuje pamięć i uwaga u dzieci z ADHD?
8. Jak pracować w szkole z uczniem z ADHD?
9. Jak rodzic może pomóc swojemu dziecku z ADHD w szkole?